Terugblik verslag Food Impactors Summit 2023

Door Susan Koenders

Susan Koenders is partner bij Foodservice Network en een van de initiatiefnemers van de Food Impactors Summit. Als programmadirecteur is zij verantwoordelijk voor de inhoudelijke programmering van het evenement. Na afloop van de Summit interviewde Food Inspiration Susan over het belang van verandering en vroeg haar wat zij zelf als learnings meeneemt vanuit haar eigen programma.

“Het is ons gelukt om van agenderen, activeren te maken”

Beter goed doen! is het overkoepelende thema van deze Summit. Jullie willen de sector in beweging brengen: om van dromen naar doen te gaan. Wat denk jij dat de sector daarvoor nodig heeft?

“Het bewustzijn dat jouw handelen – als persoon, als bedrijf of als sector – niet ten koste mag gaan van iemand anders of van de wereld om ons heen, is steeds meer gemeengoed. Toch is het vaak nog een grote stap om van bewustzijn naar bewustdoen te gaan. Soms schaam ik mijzelf ook wel een beetje voor het feit dat ik zoveel dingen nog niet weet. Maar ik geloof ook in voortschrijdend inzicht. Joris Luyendijk onderstreepte dat tijdens de Summit. Hij zei: Het is niet erg dat je iets niet weet, het gaat erom welke verantwoordelijkheid je pakt zodra je het wél weet. Het is belangrijk dat we consequenties verbinden aan onze toegenomen kennis.”

“En dat is soms ontzettend moeilijk. Zakelijk, maar ook privé. Ik ben daarin ook niet roomser dan de paus. Maar dat iets moeilijk is, mag niet een reden zijn om het niet te proberen. Tegelijkertijd merk je dat ook in onze sector meningen steeds meer uitvergroot worden. Wat onze sector nodig heeft is wat mij betreft ook de bereidheid om elkaar de hand te reiken. De wil om over te steken naar de overkant. Dus niet twee loopgraven creëren en met modder gooien, maar kijken hoe we elkaar kunnen helpen en versterken. Met samenwerking gaan we de grootste stappen maken, daar ben ik van overtuigd.”

Het programma van deze tweedaagse voelde op punten als een marathonuitzending van An inconvenient truth, het was een hele ‘ongemakkelijke waarheid’ die gepresenteerd werd. Waarom was dat belangrijk?

“Als je beter goed doen als ultieme missie hebt, dan moet je mensen in beweging krijgen. Structurele gedragsverandering is ontzettend moeilijk om voor elkaar te krijgen. Dat lukt alleen als je mensen raakt in hun ‘menszijn’. Dan kun je dus niet veilig programmeren. Voordat mensen bereid zijn om ander gedrag te vertonen, moeten ze eerst pijn voelen. Dat was letterlijk mijn briefing aan de sprekers. Ik heb ze geen strobreed in de weg gelegd, ze gevraagd om het publiek niet te sparen. We programmeren deze pijnlijke onderwerpen met een helder doel voor ogen. Met deze aanpak woelen we – figuurlijk – eerst de aarde om. Vervolgens planten we in die omgewoelde aarde zaadjes in de vorm van nieuwe ideeën en inspirerende best practices. In de uren, dagen en weken na de Summit kunnen deze zaadjes ontkiemen en leiden tot versnelling in de vorm van aangescherpte visies, ambitieuzere doelen en nieuwe samenwerkingsinitiatieven.”

In het programma was er geen enkele foodspreker geprogrammeerd. Ook dat was een bewuste maar een gewaagde keuze…

“Vooraf hebben we daar ook best wat kritiek over gekregen. Maar als we het hebben over impact maken in de samenleving dan gaat het over thema’s die food overstijgen: dat gaat over klimaat, over gezondheid en over sociale ongelijkheid. Voeding is daar een verbindende factor in. Tijdens de Summit brengen we een dwarsdoorsnee uit de foodsector samen, wij zijn food. Vandaar dat we al het andere programmeren, om vervolgens van te leren en vanuit onze invloed iets mee te kunnen doen in onze eigen sector. Wetende dat je met voeding zowel op het gebied van gezondheid, als op het gebied van klimaat als op het gebied van sociale ongelijkheid iets kunt betekenen.

Wat hoop je dat mensen hebben meegenomen van deze twee dagen?

“Ik hoop vooral dat we mensen in hun hart weten te raken. Prinses Laurentien zei het heel mooi, dat je aangeraakt wordt in je eigen onwetendheid. En als ik naar de reacties kijk dan kan ik stellen dat we in die opzet zijn geslaagd. Waar ik na deze twee dagen heel blij mee ben, is dat ik denk dat niemand dit naast zich neer kan leggen. Als je hier niets uit meeneemt, dan moet je wel heel stoïcijns zijn.” “We hebben veel mensen in hun hart geraakt, zodat ze de komende tijd met hun hoofd kunnen gaan handelen. Als we alleen maar het hoofd hadden aangesproken, dan kun je het makkelijker weer naast je neerleggen. Als je mensen in het hart raakt, zijn ze dieper gemotiveerd en is de kans groter dat het beklijft. En tegelijkertijd denk ik ook – altijd – doen wij als organisatie wel genoeg? Is agenderen genoeg? En daar ben ik misschien wel het meest trots op: volgens mij is het dit keer gelukt om van agenderen activeren te maken.”